Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ad dimidias

  • 1 clepsydra

    clepsydra, ae, f. [st2]1 [-] clepsydre. [st2]2 [-] le temps accordé par la clepsydre.    - [gr]gr. κλεψύδρα.    - clepsydris sunt additae quatuor, Plin.-jn.: au temps qui m'avait été accordé on ajouta quatre clepsydres (= deux heures).    - invaluit consuetudo binas clepsydras petendi, Plin. Ep. 6, 2, 5: l'usage s'est établi de ne demander que deux clepsydres.    - clepsydras dimidias petere, Plin. Ep.: ne demander qu'une demi-clepsydre pour plaider.    - clepsydras dimidias dare, Plin. Ep.: n'accorder qu'une demi-clepsydre pour plaider.
    * * *
    clepsydra, ae, f. [st2]1 [-] clepsydre. [st2]2 [-] le temps accordé par la clepsydre.    - [gr]gr. κλεψύδρα.    - clepsydris sunt additae quatuor, Plin.-jn.: au temps qui m'avait été accordé on ajouta quatre clepsydres (= deux heures).    - invaluit consuetudo binas clepsydras petendi, Plin. Ep. 6, 2, 5: l'usage s'est établi de ne demander que deux clepsydres.    - clepsydras dimidias petere, Plin. Ep.: ne demander qu'une demi-clepsydre pour plaider.    - clepsydras dimidias dare, Plin. Ep.: n'accorder qu'une demi-clepsydre pour plaider.
    * * *
        Clepsydra, pen. corr. Cic. Un horloge d'eaue. Il se peult aussi prendre pour une chantepleure.

    Dictionarium latinogallicum > clepsydra

  • 2 dimidia

    dīmidia, ae f. [ dimidius ] (sc. pars)
    ad dimidias PM — до половины, наполовину

    Латинско-русский словарь > dimidia

  • 3 effundo

    ef-fundo (ecfundo), fūdī, fūsum, ere
    1) изливать, проливать (umorem CC; sanguinem C, QC)
    2) совершать возлияние, возливать ( dimidias potiones super ossucula alicujus Pt)
    4) перен. изливать, испускать
    e. iram in aliquem L — излить (обрушить) свой гнев на кого-л.
    effudi omnia, quae sentiebam C — я высказал всё, что чувствовал
    e. vitam O (animam V, Sil etc. и spirĭtum C, T etc.) — скончаться, умереть
    5) произносить (tales voces V; ejusmodi carmina Pt); издавать ( tuba sonum effundit Sen)
    e. risum и effundi in risum Pt — разразиться смехом, расхохотаться
    6) производить в изобилии (fruges C, H; herbas C; copiam oratorum C)
    7) распространять, ширить (late effusum incendium L); простирать, протягивать ( nudos per aĕra ramos Lcn)
    8) пускать, метать ( tela V)
    9) опускать ( habenas V); ослаблять ( frena St); распускать (sinum, sc. togae L, Tib)
    10) высыпать (nummorum saccos H; anŭlos L; tomacula cum botulis effusa Pt)
    11) во множестве выпускать, бросать, устремлять, обрушивать (equitatum L; auxilium alicui castris (abl.) V; universos in hostes QC)
    e. se или pass. effundi — во множестве бросаться, устремляться, хлынуть (se effuderunt carceribus quadrigae V)
    12) щедро раздавать ( honores C); расточать, растрачивать (patrimonia C, censum Man); лишаться по легкомыслию, упускать ( gratiam alicujus C); истощать ( aerarium C); нерасчётливо или до конца тратить (vires L, V)
    omnem curam sui e. Sen — совсем не обращать на себя внимания, не следить за собой
    15) сбрасывать, низвергать (equus effudit aliquem L; e. aliquid in flumen Dig); сваливать, опрокидывать (aliquem solo, arenā V)
    e. se или effundi — целиком отдаваться, предаваться, быть невоздержным (in libidine C и in omnes libidines T; in vinum QC; in и ad luxuriam L)
    effundi lacrimis V и in lacrimas T — обливаться (исходить) слезами. — см. тж. effusa и effusus

    Латинско-русский словарь > effundo

  • 4 dimidius

    dīmidius, a, um (dis u. medius), halb, nicht ganz (was weder ganz ist, noch war, wohl aber werden kann; vgl. Gell. 3, 14), luna, Vitr., Plin. u. Ov.: mensis, Col.: spatium, Nep.: pretium, Plin.: altitudo, crassitudo, Vitr.: crus, Iuven.: tonus, Halbton, Chalcid.: vectigal dimidium eius, quod regi pependissent, Liv. 45, 26, 14. – gew. dim. pars, die Hälfte, absol., Plaut. u. Cic., m. Genet., zB. terrae, Cic., exercitus, Sall. – v. Pers., frater meus dimidius maior est quam totus (scherzh.), Cic. fr.: dimidius patrum, dimidius plebis, halb zu den Patriziern, halb zum Bürgerstande gehörig, Liv. – subst., a) dīmidia, ae, f. (sc. pars), die Hälfte, latitudinis, Vitr.: ad dimidias (bis zur Hälfte) decoquere, Plin. – bes. der halbe Ertrag, Cic. Verr. 3, 117. Augustin. serm. 106, 4. – b) dīmidium, iī, n. (= dimidia pars), die Hälfte (von dem, was ganz war od. sein sollte), mille minus dimidium, Cato fr.: dim. dotis, Afran. fr.: pecuniae, Cic.: militum, Liv.: horai (= horae), Lucil. fr.: dimidium tributi, quam quod regibus ferre soliti erant, populo Romano pendĕre, Liv.: ut vix dimidium militum, quam quod acceperat, successori tradiderit, Liv. – dah. dimidio mit einem Kompar., um die Hälfte, carius, plus, stultior, Cic. – Sprichw., dimidium facti, qui coepit, habet, frisch gewagt ist halb gewonnen (griech. ἀρχώ το ἥμισυ παντός), Hor. ep. 1, 2, 40: u. so dimidium facti est coepisse, Auson. epigr. 84, 1. p. 218 Schenkl.

    lateinisch-deutsches > dimidius

  • 5 praedico [1]

    1. prae-dico, āvī, ātum, āre, I) öffentlich ausrufen, -verkündigen, -bekanntmachen, A) eig.: a) v. Präko, auctionem, Plaut.: m. folg. Acc. u. Infin., non decumas frumenti sed dimidias venire partes, Cic.: m. folg. direkter Rede, quid autem tam absurdum quam si domini iussu ita praeco praedicet: ›domum pestilentem vendo‹, Cic. – b) v. einem Sklaven: peccatum uum, Donat. Ter. Andr. 3, 5, 12. – B) übtr.: 1) im allg., öffentlich, laut bekanntmachen, aussagen, äußern, erklären, behaupten, nachdrücklich hervorheben, vorstellen, vera, Ter.: alci vitium, beilegen, Plaut.: paucitatem nostrorum militum suis, Caes.: sua in eum perpetui temporis officia, Caes.: iniuriam in eripiendis legionibus praedicat, Caes. – m. dopp. Acc., patrem eius miserum praedicas, erklärst für usw., Plaut. most. 981. – m. folg. Acc. u. Infin., ipsum Crassum praedicantem audivi contumeliam illam sibi a Cicerone impositam esse, Sall.: atque ea iuventutis exercendae causā ac desidiae minuendae causā fieri praedicant, Caes.: de se autem hoc praedicat, Antiocho Aebutii servo se imperasse, ut etc., Cic.: im Passiv m. Nom. u. Infin., M. Crassus ab eadem illa peste infestissimus esse meis fortunis praedicabatur, Cic. Sest. 39. – absol., ut praedicas, Plaut. u. Cic.: ita praedicant, Ter. – 2) als t. t. der Kirchenspr., das Evangelium usw. verkündigen ( predigen), Christum, Vulg. 1. Cor. 15, 12: evangelium, Lact. de mort. pers. 2, 4: paenitentiam (Buße), Ambros. in Luc. 2. § 68: verbum dei latroni, Sulp. Sev. vit. S. Mart. 5, 6: futura omnia Romae Lact. 4, 21, 2: absol., apostolos mittere ad praedicandum, Tert. de praescr. haer. 21 in. – 3) prägn., rühmend verkündigen, rühmlich erwähnen, rühmen, virtutem, Cic.: faciem alcis aut laudem alci (gegen jmd.), Ter.: laudes alcis, Nep.: alqd miris laudibus, Plin.: falsa de se, Cic.: gloriosius de se, Cic.: de suis laudibus, Caes.: nostra praedicabitur pugna, Cic.: praedicatus familiariter, geschildert, Plaut. – m. dopp. Acc., alqm liberatorem patriae, Nep.: Galli se omnes ab Dite prognatos praedicant, Caes. – im Passiv m. Nom. u. Infin., pulcherrima atque optima fuisse praedicatur Romana res publica, Augustin. de civ. dei 2, 18, 2. p. 75, 15 D.2 – II) vorhersagen, vorherverkündigen, Hygin. fab. 14. p. 46, 12 Schm. Cypr. epist. 63, 7 u. 8: persecutiones, Tert. de fuga in persec. 6.

    lateinisch-deutsches > praedico [1]

  • 6 dimidius

    dīmidius, a, um (dis u. medius), halb, nicht ganz (was weder ganz ist, noch war, wohl aber werden kann; vgl. Gell. 3, 14), luna, Vitr., Plin. u. Ov.: mensis, Col.: spatium, Nep.: pretium, Plin.: altitudo, crassitudo, Vitr.: crus, Iuven.: tonus, Halbton, Chalcid.: vectigal dimidium eius, quod regi pependissent, Liv. 45, 26, 14. – gew. dim. pars, die Hälfte, absol., Plaut. u. Cic., m. Genet., zB. terrae, Cic., exercitus, Sall. – v. Pers., frater meus dimidius maior est quam totus (scherzh.), Cic. fr.: dimidius patrum, dimidius plebis, halb zu den Patriziern, halb zum Bürgerstande gehörig, Liv. – subst., a) dīmidia, ae, f. (sc. pars), die Hälfte, latitudinis, Vitr.: ad dimidias (bis zur Hälfte) decoquere, Plin. – bes. der halbe Ertrag, Cic. Verr. 3, 117. Augustin. serm. 106, 4. – b) dīmidium, iī, n. (= dimidia pars), die Hälfte (von dem, was ganz war od. sein sollte), mille minus dimidium, Cato fr.: dim. dotis, Afran. fr.: pecuniae, Cic.: militum, Liv.: horai (= horae), Lucil. fr.: dimidium tributi, quam quod regibus ferre soliti erant, populo Romano pendĕre, Liv.: ut vix dimidium militum, quam quod acceperat, successori tradiderit, Liv. – dah. dimidio mit einem Kompar., um die Hälfte, carius, plus, stultior, Cic. – Sprichw., dimidium facti, qui coepit, habet, frisch gewagt ist halb gewonnen (griech. ἀρχώ το ἥμισυ παντός), Hor. ep. 1, 2, 40: u. so dimi-
    ————
    dium facti est coepisse, Auson. epigr. 84, 1. p. 218 Schenkl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dimidius

  • 7 praedico

    1. prae-dico, āvī, ātum, āre, I) öffentlich ausrufen, - verkündigen, -bekanntmachen, A) eig.: a) v. Präko, auctionem, Plaut.: m. folg. Acc. u. Infin., non decumas frumenti sed dimidias venire partes, Cic.: m. folg. direkter Rede, quid autem tam absurdum quam si domini iussu ita praeco praedicet: ›domum pestilentem vendo‹, Cic. – b) v. einem Sklaven: peccatum uum, Donat. Ter. Andr. 3, 5, 12. – B) übtr.: 1) im allg., öffentlich, laut bekanntmachen, aussagen, äußern, erklären, behaupten, nachdrücklich hervorheben, vorstellen, vera, Ter.: alci vitium, beilegen, Plaut.: paucitatem nostrorum militum suis, Caes.: sua in eum perpetui temporis officia, Caes.: iniuriam in eripiendis legionibus praedicat, Caes. – m. dopp. Acc., patrem eius miserum praedicas, erklärst für usw., Plaut. most. 981. – m. folg. Acc. u. Infin., ipsum Crassum praedicantem audivi contumeliam illam sibi a Cicerone impositam esse, Sall.: atque ea iuventutis exercendae causā ac desidiae minuendae causā fieri praedicant, Caes.: de se autem hoc praedicat, Antiocho Aebutii servo se imperasse, ut etc., Cic.: im Passiv m. Nom. u. Infin., M. Crassus ab eadem illa peste infestissimus esse meis fortunis praedicabatur, Cic. Sest. 39. – absol., ut praedicas, Plaut. u. Cic.: ita praedicant, Ter. – 2) als t. t. der Kirchenspr., das Evangelium usw. verkündigen ( predigen),
    ————
    Christum, Vulg. 1. Cor. 15, 12: evangelium, Lact. de mort. pers. 2, 4: paenitentiam (Buße), Ambros. in Luc. 2. § 68: verbum dei latroni, Sulp. Sev. vit. S. Mart. 5, 6: futura omnia Romae Lact. 4, 21, 2: absol., apostolos mittere ad praedicandum, Tert. de praescr. haer. 21 in. – 3) prägn., rühmend verkündigen, rühmlich erwähnen, rühmen, virtutem, Cic.: faciem alcis aut laudem alci (gegen jmd.), Ter.: laudes alcis, Nep.: alqd miris laudibus, Plin.: falsa de se, Cic.: gloriosius de se, Cic.: de suis laudibus, Caes.: nostra praedicabitur pugna, Cic.: praedicatus familiariter, geschildert, Plaut. – m. dopp. Acc., alqm liberatorem patriae, Nep.: Galli se omnes ab Dite prognatos praedicant, Caes. – im Passiv m. Nom. u. Infin., pulcherrima atque optima fuisse praedicatur Romana res publica, Augustin. de civ. dei 2, 18, 2. p. 75, 15 D.2 – II) vorhersagen, vorherverkündigen, Hygin. fab. 14. p. 46, 12 Schm. Cypr. epist. 63, 7 u. 8: persecutiones, Tert. de fuga in persec. 6.
    ————————
    2. prae-dīco, dīxī, dictum, ere, I) vorhersagen, Ter. u. Quint.: praediceres, du hättest es mir vorhersagen sollen, Ter.: quae cuncta fideli Priamides Helenus monitu praedixerat, Ov.: praedicta cornua (die angekündigten H.) quaerunt, Ov. – bes. v. Schriftsteller od. Redner, vorher bemerken, vorausschicken, cum praedixero positum insulae, Sall. hist. fr. 2, 1 (1): haec eo mihi praedicenda fuerunt, ut etc., Cic. de or. 3, 37: unum illud praedicendum videtur, cogitare me has nugas meas ita inscribere, Plin. ep. 4, 14, 8. – II) insbes.: A) etw. Zukünftiges voraussagen, vorhersagen, vorherverkündigen, prophezeien, futura, Cic.: defectiones solis, Cic.: defectus solis et lunae, Augustin.: malum, Verg.: quae mihi Phoebus Apollo praedixit, Verg. – m. folg. Acc. u. Infin., non enim Cicero ea solum, quae vivo se accĭderunt, futura (esse) praedixit, sed etiam etc., Nep. Att. 16, 4: ante praedico nihil M. Antonium eorum quae sunt legatis mandata, facturum (esse), Cic. Phil. 6, 5. – B) v. Schriftstellern, im vorigen-, kurz vorher-, oben anführen, -erwähnen, cum tot genera praedicta sint, Plin.: quae praediximus, Plin.: ut praediximus, Vell.: ut ante praedixi, Plin. ep.: bes. im Partic., praedictus = vorher angeführt, -erwähnt, -genannt, praed. locus, Vell.: praed. amnis, Tac.: posterior ex praedictis locis, Quint.: praedictae hostium latebrae, Liv.: Theo-
    ————
    pompus praedictis minor, Quint.: praedictis vitiis caret, Plin.; vgl. Nipperd. Tac. ann. 1, 60 u. Sillig Plin. 34, 136. – C) zu anderer Nachachtung bekanntmachen, a) = anzeigen, bestimmen, festsetzen, res divas, Naev. fr.: diem, v. Prätor, Tac.: horam, Suet. – b) befehlen, warnen, raten, Rat geben, einschärfen, m. ut od. ne od. ut ne u. Konj. (s. M. Müller Liv. 2, 10, 4. Fabri Liv. 21, 10, 4. Dräger Tac. ann. 13, 36), monere, praedicere, ut pontem ferro, igni interrumpant, Liv.: Pyrrho ut a veneno caveret praedixerunt, Liv.: eis praedixit, ut ne prius Lacedaemoniorum legatos di mitterent, quam etc., Nep.: Iunonem praedicere, ne faceret, Cic.: praedixisse se, ne Hamilcaris progeniem ad exercitum mitterent, Liv.: ne pugnam priores auderent, praedicit, Tac.: m. Infin., Plin. 14, 140: absol., moneo, praedico, ante denuntio, Cic. I. Verr. 36.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praedico

  • 8 praecō

        praecō ōnis, m    [prae+VOC-], a crier, herald: citat praeco legatos: praetoris.— A crier, auctioneer: si palam praeco praedicasset, dimidias venire partīs: haec per pracconem vendidit, by auction: fundum subiecit praeconi, L.: Ut praeco, ad merces turbam qui cogit emendas, H.— A publisher, herald, eulogist: virtutis.
    * * *
    herald, crier

    Latin-English dictionary > praecō

  • 9 prae-dicō

        prae-dicō āvī, ātus, āre,    to make known by proclamation, announce, publish, proclaim: de quo homine praeconis vox praedicat: palam dimidias venire partīs.—To make known, announce, proclaim, herald, relate, declare openly: ut praedicas, assert: utrum praedicemne an taceam? T.: barbari paucitatem nostrorum militum suis praedicaverunt, reported, Cs.: iniuriam in eripiendis legionibus, display, Cs.: tibi aediliciam repulsam, relate: ingenti magnitudine corporum Germanos esse, Cs.: Crassus infestissimus esse meis fortunis praedicabatur.—To praise, laud, commend, vaunt, boast: verecundia in praedicando, Ta.: eius tibi faciem, T.: de se gloriosius: beata vita praedicanda est: se ab Dite patre prognatos, Cs.: de meis in vos meritis praedicaturus, Cs.

    Latin-English dictionary > prae-dicō

  • 10 dimidia

    dī-mĭdĭus, a, um, adj. [medius], half (for the diff. between it and dimidiatus, v. dimidio).
    I.
    As an adj., until the Aug. per. only in connection with pars, e. g.:

    dimidiam partem nationum subegit,

    Plaut. Curc. 3, 77; id. Aul. 4, 10, 37; id. Rud. 4, 4, 79; Lucr. 1, 618 sq.; 5, 720; Cic. N. D. 2, 40, 103; id. Rosc. Com. 11, 32; id. Fam. 13, 29, 4; Caes. B. G. 6, 31, 5; id. B. C. 1, 27; 3, 101 (twice); Sall. J. 64, 5; Suet. Caes. 42; Front. Strat. 2, 3, 21; Ov. F. 5, 122; id. Tr. 1, 2, 44 et saep.—
    II.
    Since the Aug. per., esp. in poets, also with other substantives, instead of dimidiatus (v. dimidio), divided into two equal parts, halved:

    mullus (opp. lupus totus),

    Mart. 2, 37, 4:

    crus,

    Juv. 13, 95:

    vultus,

    id. 15, 57:

    Memnone,

    id. 15, 5:

    forma circuli,

    Plin. 2, 59, 60, § 150:

    clepsydrae,

    id. Ep. 6, 2, 5:

    labro basia dare,

    i. e. slightly, Mart. 2, 10 and 22;

    so of busts: Priapus,

    Mart. 11, 18; cf. Cicero's pun on the half-length likeness of his brother Quintus: frater meus dimidius major est quam totus, in Macr. S. 2, 3 (the word dimidius, for dimidiatus, belongs prob. to Macr. himself).—
    III.
    Trop., so of persons of mixed descent:

    dimidius patrum, dimidius plebis,

    half patrician and half plebeian, Liv. 4, 2, 6. —Hence, subst.
    A.
    dīmidium, ii, n., the half (very freq. in all periods and kinds of writing): horae, Lucil. ap. Gell. 3, 14, 11; so with gen., Plaut. Am. 5, 1, 73; id. Bacch. 5, 2, 67; 71 et saep.; absol., Plaut. Bacch. 2, 3, 87; id. Ps. 4, 7, 68; 5, 2, 29; id. Pers. 1, 2, 17 et saep.; abl. dimidio, with comparatives:

    dimidio minus opinor,

    less by half, Plaut. As. 2, 4, 35; Cic. Att. 9, 9, 2; id. Fl. 20, 46; id. Verr. 2, 3, 33; Caes. B. G. 5, 13, 2; Hor. S. 2, 3, 318 et saep.—
    2.
    Like a comp. with quam:

    vix dimidium militum quam quod acceperat successori tradidit,

    Liv. 35, 1, 2; 45, 18, 7.—Prov.:

    dimidium facti, qui coepit, habet,

    well begun is half done, Hor. Ep. 1, 2, 40; cf. Aus. Ep. 81.—
    B.
    Rarely dī-midia, ae, f. (sc. pars), the half:

    verbenaca decocta in aqua ad dimidias,

    Plin. 26, 12, 73, § 120.

    Lewis & Short latin dictionary > dimidia

  • 11 dimidio

    dīmĭdĭo, no perf., ātum, 1, v. a. [dimidius], to divide into two equal parts, to halve (as a finite verb, very rare):

    quid dimidias Christum?

    Tert. de Carn. Chr. 5.— Trop.:

    viri dolosi non dimidiabunt dies suos,

    i. e. shall not live half the life of men, Vulg. Psa. 54, 23; cf. also, id. Job, 21, 21; but freq. and class. in the perf. part. dīmĭ-dĭātus, halved, half (acc. to Varr. ap. Gell. 3, 14, 19, applied to a whole, which is divided into halves; whereas dimidius is applied to a half; or, as Gellius rightly explains it, dimidiatum nisi ipsum, quod divisum est, dici haud convenit; dimidium vero est, non quod ipsum dimidiatum est, sed quae ex dimidiato pars altera est; cf. however, dimidius, I.): homines dimidiati, Cato ap. Gell. l. l.; cf. id. R. R. 151, 3; and comic.: procellunt sese in mensam dimidiati ( with half the body), dum appetunt, Plaut. Mil. 3, 1, 165; cf.

    also, transf.: dies quidem jam ad umbilicum est dimidiatus mortuus,

    id. Men. 1, 2, 45: luna, Cato ap. Plin. 16, 39, 75, § 194; cf.

    mensis,

    Cic. Verr. 2, 2, 52; id. Tusc. 2, 16: vas vini, Enn. ap. Gell. l. l.: porcus, Lucil. ib.; cf. Suet. Tib. 34: solea, Lucil. ap. Gell. l. l.: librum, fabulam legi, Varr. ib.; cf.:

    exesis posterioribus partibus versiculorum, dimidiatis fere,

    Cic. Tusc. 5, 23, 66; so the comic verse respecting Terence: tu quoque, tu in summis, o dimidiate Menander, etc., Caes. ap. Suet. Vita Ter. fin.

    Lewis & Short latin dictionary > dimidio

  • 12 dimidius

    dī-mĭdĭus, a, um, adj. [medius], half (for the diff. between it and dimidiatus, v. dimidio).
    I.
    As an adj., until the Aug. per. only in connection with pars, e. g.:

    dimidiam partem nationum subegit,

    Plaut. Curc. 3, 77; id. Aul. 4, 10, 37; id. Rud. 4, 4, 79; Lucr. 1, 618 sq.; 5, 720; Cic. N. D. 2, 40, 103; id. Rosc. Com. 11, 32; id. Fam. 13, 29, 4; Caes. B. G. 6, 31, 5; id. B. C. 1, 27; 3, 101 (twice); Sall. J. 64, 5; Suet. Caes. 42; Front. Strat. 2, 3, 21; Ov. F. 5, 122; id. Tr. 1, 2, 44 et saep.—
    II.
    Since the Aug. per., esp. in poets, also with other substantives, instead of dimidiatus (v. dimidio), divided into two equal parts, halved:

    mullus (opp. lupus totus),

    Mart. 2, 37, 4:

    crus,

    Juv. 13, 95:

    vultus,

    id. 15, 57:

    Memnone,

    id. 15, 5:

    forma circuli,

    Plin. 2, 59, 60, § 150:

    clepsydrae,

    id. Ep. 6, 2, 5:

    labro basia dare,

    i. e. slightly, Mart. 2, 10 and 22;

    so of busts: Priapus,

    Mart. 11, 18; cf. Cicero's pun on the half-length likeness of his brother Quintus: frater meus dimidius major est quam totus, in Macr. S. 2, 3 (the word dimidius, for dimidiatus, belongs prob. to Macr. himself).—
    III.
    Trop., so of persons of mixed descent:

    dimidius patrum, dimidius plebis,

    half patrician and half plebeian, Liv. 4, 2, 6. —Hence, subst.
    A.
    dīmidium, ii, n., the half (very freq. in all periods and kinds of writing): horae, Lucil. ap. Gell. 3, 14, 11; so with gen., Plaut. Am. 5, 1, 73; id. Bacch. 5, 2, 67; 71 et saep.; absol., Plaut. Bacch. 2, 3, 87; id. Ps. 4, 7, 68; 5, 2, 29; id. Pers. 1, 2, 17 et saep.; abl. dimidio, with comparatives:

    dimidio minus opinor,

    less by half, Plaut. As. 2, 4, 35; Cic. Att. 9, 9, 2; id. Fl. 20, 46; id. Verr. 2, 3, 33; Caes. B. G. 5, 13, 2; Hor. S. 2, 3, 318 et saep.—
    2.
    Like a comp. with quam:

    vix dimidium militum quam quod acceperat successori tradidit,

    Liv. 35, 1, 2; 45, 18, 7.—Prov.:

    dimidium facti, qui coepit, habet,

    well begun is half done, Hor. Ep. 1, 2, 40; cf. Aus. Ep. 81.—
    B.
    Rarely dī-midia, ae, f. (sc. pars), the half:

    verbenaca decocta in aqua ad dimidias,

    Plin. 26, 12, 73, § 120.

    Lewis & Short latin dictionary > dimidius

См. также в других словарях:

  • BOVEM — I. BOVEM et Loenem, foris in fronte aedium sacrarum depingendi consuetudo, memoratur Durando Ration. l. 1. c. 3. num. 5. II. BOVEM vel Vitulum, in duas partes dissecandi ritus, in percutiendis Foederibus olim adhibitus, indigitatur Ieremiae c. 34 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Halb (2) — 2. Halb, ein Bey und Nebenwort, welches Einen Theil von zwey gleichen Theilen, worein ein Ganzes getheilet wird, bezeichnet. 1. Eigentlich, wo es nicht bloß von Körpern, sondern auch von der Zeit, dem Raume und mit Einem Worte von allen Dingen… …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»